Zakon o reviziji javnog sektora RS propisuje da u slučајu izrаžаvаnjа nеgаtivnоg rеvizоrskоg mišlјеnjа о sprоvеdеnој finаnsiјskој rеviziјi, kоpiја diјеlа rеvizоrskоg izvјеštаја оznаčеnоg nаzivоm ”Izvјеštај glаvnоg rеvizоrа”, оbаvеznо sе dоstаvlја Glаvnоm rеpubličkоm tužiоcu Rеpublikе Srpskе.
U članu 24. Zakona o reviziji javnog sektora RS definisano je da je Glavna služba za reviziju javnog sektora, dužna da organima za sprovođenje zakona, na njihov zahtjev, dostavi kopiju bilo kog javno objavljenog revizorskog izvještaja ili nekog njegovog dijela, kao i kopiju bilo kog dokumenta pribavljenog tokom sprovođenja procesa revizije.
Očekivanja javnosti u pogledu otkrivanja i sankcionisanja počinilaca krivičnih djela su posebno izražena kada su u pitanju negativni revizorski izvještaji, jer se smatraju kao svojevrstan dokaz da postoje nezakonitosti koje je potrebno sankcionisati.
Potrebno je naglasiti da se revizorski izvještaji kreiraju u skladu sa međunarodnim standardima i principima za izradu revizorskih izvještaja, čiji cilj nije primarno otkrivanje i procesuiranje krivičnih djela, pa se ni revizorska ocjena ne može uzeti kao dokaz da krivično djelo postoji ili ne. Naravno, veća je vjerovatnoća da se osnov za sumnju u počinjeno krivično djelo može naći u izvještajima sa negativnom ocjenom, nego u onim sa pozitivnom ili mišljenjem s rezervom. Ali, Tužilaštvo ima ovlašćenja da reaguje i na izvještaje koji su ocijenjeni kao pozitivni ili su dobili mišljenje s rezervom.
Iako uloga Glavne službe za reviziju nije utvrđivanje individualne odgovornosti određenih lica za nezakonite radnje, izvještaji o provedenoj reviziji mogu biti važan pokazatelj na osnovu kojih tužilac može razmotriti da li postoje osnovi sumnje da je izvršeno krivično djelo, kao i utvrditi koja je to finansijska i druga dokumentacija koju treba detaljno analizirati.
I pored činjenice da u Zakonu o reviziji javnog sektora Republike Srpske kao i u Zakonu o izmjenama i dopunama zakona o reviziji javnog sektora Republike Srpske nisu precizirane odgovornosti revizora u vezi sa prijavljivanjem krivičnih djela, potrebno je uzeti obzir odredbe Zakona o krivičnom postupku koji u članu 221. propisuje obavezu službenih i odgovornih lica u svim organima vlasti u Republici Srpskoj, javnim preduzećima i ustanovama da prijave krivična djela o kojima su obaviješteni ili za koja saznaju na neki drugi način.
U takvim okolnostima, službeno i odgovorno lice dužno je preduzeti mjere da bi se sačuvali tragovi krivičnog djela, predmeti na kojima je ili pomoću kojih je učinjeno krivično djelo i drugi dokazi o njima i obavijestiti o tome, bez odgađanja, ovlašćeno službeno lice ili tužilaštvo.
U vezi sa radom Glavne službe za reviziju javnog sektora u RS, odnosno, sa revizorskim izvještajima, tužilaštva se suočavaju sa nedostatkom kapaciteta, odnosno stručnjaka za ekonomska pitanja i razumijevanja revizije i pojmova koji se koriste u revizorskim izvještajima.
Stoga je potrebno izgraditi funkcionalan model saradnje između revizije i tužilaštva, ali i kapacitete, kako bi se povećala mogućnost sankcionisanja onih koji ne poštuju zakone i propise.
(revizije.info)
